De Läckerschnuten

„Vandage gohe wi iarten“, queimp de Odder „van burben“ – wott scholl ik maken?
Nu, wi landeden auk wänner in un gohat Kosthus, auch wenn wi sön grauten Schmacht nich harren. Koffee un Kouken van naumiddages bi de Naubersken seiten us noch in Wierge. Ower af un an kump et dann irben olle duwwelt up un dann mot me man sau mithuul’n.
Giegen usen Platz was un Disk mit’n Schild „Reserviert“ fein indecket mit Kerzen un pick upstellden Servietten, hallo – hallo.
Wot dat woll fo Gäste wörn, un bierten niggelk is me dann jä doch. Et löt eeste noch up sik töiben, ower dann queimen de Lühe doch an Land.

Wot et to fieden geif, häf keiner vorott, sau lang komme de Ohren auk garnich maken, ümme dat mitto-kriegen. Is jä auk egal. De Lühe kürden auk platt, schiens twe Ehegespanne, un dat makede se us dann oll ganz anniermlik.

Nu scholl dat woll un Iarten wäden mit olllen Drum un Dran, Menü mit Suppen vorup un Iisbombe dr achter an, sau hörde sik dat jeddenfalls an. Ower – jeder wot he am lewesten moggede, a‘ la Cart.

Düt Mannöwer harren gi dann belieben schollt, bi de Suppen göng de Rangeligge oll lös. Wot schall me auk maken, wenn in sönne Spiesekorten dattig, vättig voschiedene Saken stohet.

De beden Frumslühe wören ganz happy, osse se löesen: Spargel-Cremesuppe, Tomatensuppe, Blumenkohl-Broccoli-Suppe, Lauch-Cremesuppe, Rindfleischsuppe, Goulaschsuppe, französische Zwiebelsuppe, Hamburger Aalsuppe un noch olle wot. De Mannslühe wenkenden olle man af und nau vull hän un hier woll dann ener van de Kädels Rindflesksuppen und de ännere Goulaschsuppen iarten, un bierten däftig scholl et sien. Dohrnau queimp dann olle dat ännere Gerei.
„Mit ju kamme jä nich wiehr lösgaun“, seg dat eene Frumminske. „Wot de Buhr nich kennt, dat frätt he nich“, tutede dat ännere in’t Höeden, güst sau osse Jan-Willem dat af un an auk in Radio odder Fernsehen sing.
Nu queimp de Kellnerin ümme dat Bestell uptonierm. De Lühe kennden sik schiens un proatkeden noch eeste un bierten vowäg.
Dann nu dat Bestell un auk dat Suppentheater queimp nochens to Sprauke. „Bi düsse Cremesuppens wenket dien Kädel doch auk sicher butz af?“ frög dat eene Frumminske de Kellnerin.
„Kamme – sau – nich – seggen,“ mende düsse, „dat Häermann düt un dat nich mag, seg he egentlik nich, he is jä auk Diplomat un will keinen voiagern.“ Ower Häermann häf doch sau manniges,
dat-vodräg-he-eenfach-nich!“

Spitze!!! Dat was de besten Utrede, de ik siet Joahren hört häwwe.

von Wilhelm Dietzel